Transport w Zatoce Dymów - taryfa biletowa

Zatoka Dymów to dosłowne tłumaczenie nazwy stolicy Islandii pochodzące od słów "reykur" (dym, para) oraz "vik" (zatoka) z języka staronordyckego. Nazwa nawiązuje do unoszącej się w powietrzu pary geotermalnej, którą widzieli pierwsi osadnicy. Dziś Reykjavik to największe miasto wyspy, liczące około 140 tysięcy mieszkańców, natomiast w całym okręgu stołecznym, znanym jako Höfuðborgarsvæðið, skupione jest 2/3 populacji kraju.

Zajezdnia autobusowa oraz biuro mieszczą się przy ulicy Hestháls 14, na uboczu Reykjaviku, w pobliżu północnego wylotu najważniejszej na wyspie drogi nr 1. Podróż komunikacją miejską z centrum miasta zajmuje tam 25 minut. W pierwszej części naszej relacji opiszemy zatem taryfę biletową, jaka obowiązuje w pojazdach Strætó.

Bilet jednorazowy normalny kosztuje 670 koron islandzkich (prawie 20 złotych!). Posiadanie karty KLAPP (zakup samej karty to koszt 1000 koron), traktowanej jako elektroniczna portmonetka (w której należy logując się na stronie internetowej przed podróżą zakupić odpowiedni bilet i skasować go przy wejściu do pojazdu), daje możliwość skorzystania z taryfy dobowej (fare capping) - po skasowaniu trzech biletów, dalsze podróże są bezpłatne. Z karty może korzystać jednocześnie tylko jedna osoba, nie jest możliwe „podarowanie” biletu drugiej osobie w czasie tej samej jazdy.

Bilet papierowy 24-godzinny kosztuje 2 650 koron, a 72-godzinny 5 800 koron (odpowiednio ok. 75 i 165 złotych). Możliwy jest też zakup karnetu 10-przejazdowego (6 700 koron - 190 zł). Dla turystów interesujące mogą być karty miejskie na jedną, dwie lub trzy doby, które, poza dostępem do miejskich muzeów i basenów, dają możliwość korzystania z komunikacji miejskiej bez limitu. Koszt takich kart to 5 500, 7 700 lub 9 500 koron islandzkich (ok. 155, 220 lub 270 zł). Mieszkańcy korzystają z kolei z biletów okresowych: miesięczny kosztuje 11 200 koron, a roczny 112 000 (ok. 320 i 3 180 złotych).

Dla użytkowników komunikacji miejskiej istnieje oczywiście możliwość pobrania dedykowanej aplikacji i skanowania w pojeździe zakupionych w niej wcześniej biletów. Osoby, które nie mają aplikacji, karty KLAPP lub biletu czasowego papierowego płacą w autobusie zbliżeniowo za pomocą karty płatniczej. Od 1 stycznia 2025 roku za przejazdy nie można płacić u kierowców gotówką.

Na koniec warto wspomnieć, że zgodnie ze zwyczajem krajów nordyckich, do autobusów wchodzi się wyłącznie pierwszymi drzwiami, a jedyne urządzenie umożliwiające skanowanie biletów lub płatność znajduje się obok kabiny kierowcy. Prowadzący pełni zatem także funkcję osoby kontrolującej bilety - do osobnej kontroli w całym obszarze stołecznym zatrudnionych jest wyłącznie trzech (sic!) kontrolerów. W praktyce taka organizacja wymiany pasażerskiej prowadzi niejednokrotnie do opóźnień, niemniej prezes Strætó, Jóhannes Svavar Rúnarsson, odpowiada nam, że w lokalnej kulturze jest głęboko zakorzenione wchodzenie do pojazdów wyłącznie pierwszymi drzwiami i próby zmiany w tym zakresie nie są społecznie łatwym tematem.

Opisana oferta jest dostępna w islandzkim okręgu stołecznym, który obsługują linie o numerach od 1 do 36. Linie o wyższej numeracji obsługują obszar pozamiejski, w którym system KLAPP nie obowiązuje, a bilety kupuje się bezpośrednio u kierowcy (dostępna płatność kartą i gotówką), płacąc kwotę zależną od przejeżdżanej odległości. Prowadzący z kolei wydaje nam zwykły paragon, jako dokument przewozu.

W następnym artykule zapraszamy na relację z zajezdni „od kuchni”.